Patrz idziemy

Patrz idziemy, idziemy,

idziemy przez sam środek ziemi

przepychamy się przez lata, lata

lata resztki cieni

zostawiamy na piachu

swoje ślady na zachód.

Patrz idziemy, idziemy

tacy sami jak poprzednio pogubieni.

Zatroskani, zaganiani między strony układamy

suche liście i wracamy,

wracamy, wracamy,

do siebie wracamy.

Patrz idziemy, idziemy

znowu dokądś wyruszamy od jesieni

do jesieni zwija czas

liście w książkach ułożone, kwiat jak uśmiech obok twarzy

idziemy, idziemy

od marzeń do marzeń.