Budka Suflera

Memu miastu na do widzenia

Jeszcze raz ruszy ta zniszczona płyta

Stary sprawdzony dobry blues

Dom już bezludny pustka nieprzebyta

W pustym pokoju przepędzam czas

Za oknem koniec nocy bezrozumnej

Jak stypa długiej i smutnej jak blues

Drzwi jeszcze skrzypią tak jak wieko trumny

Zamykam nimi życia swego szmat

Jeszcze mi tylko spacer pozostał

Pustą aleją przez uśpiony park

Wiatr w drzewach szemrze ledwie przebudzony

Tak jak wczoraj, przedwczoraj, od lat

Jakaś melodia w duszę się zakradła

Głosy dzieciństwa i ten blues

Jednak odchodzę, kurtyna zapadła

Spektakl skończony, trzeba wyjść!

Tak dziwna to chwila brakuje słów